8 sposobów jak rozmawiać z partnerem o tym, co nas w nim denerwuje [OKIEM EKSPERTA]

Troszkę tu zabrzmi podobnie do poprzedniego punktu, jednak troszkę o coś innego chodzi. Spróbuje nie używać ocen, nie mówić: jesteś taki, siaki, owaki. Spróbuj powiedzieć co Ty czujesz i myślisz kiedy partner coś robi lub mówi. Wracając do poprzedniego przykładu, to zaznacz, że jest Ci przykro, kiedy mówisz coś dla siebie ważnego i widzisz, że on skupia się na telefonie. Ale tu nacisk jest na to co Ty czujesz i myślisz, do czego masz prawo, a nie na ocenę tego co on robi.

Kiedy górę biorą emocje, trudno nam się na sekundkę zatrzymać i przyjrzeć temu co się stało. Sprawdzić co ja tak na prawdę poczułam i pomyślałam. Wszystko nam się miesza i zazwyczaj nakręca. Zanim zaczniesz rozmowę spróbuj zrobić stop klatkę. Zadaj sobie pytanie, właściwie co ja teraz czuję? A co myślę? I która emocja jest związania z którą myślą. Kiedy będziesz wiedziała o czym mówisz, będziesz mówiła konkretniej i spokojniej, bo emocje zdąża już chociaż troszkę opaść.

Zwykłyśmy mówić, że to ktoś nas wkurza, smuci, przeraża, że przyczyna tego co czujemy jest na zewnątrz. Tymczasem to co czujemy wynika z naszych myśli, przekonań o sobie i świecie, które włączają nam się w momencie konkretnych interpretacji wydarzeń. Zawsze warto sprawdzić, czy to co się stało, co on powiedział, rzeczywiście jest tym w jaki sposób to zinterpretowałaś. Na przykład, kiedy on mówi: kochanie, Twoja mama miała dziś jakiś kiepski humor, zanim wybuchniesz z pretensją o to, że nie lubi Twojej mamy, sprawdź czy to nie jest Twoja interpretacja. Możesz np. zapytać, „a co powoduje, że tak uważasz?, a po czym to poznałeś”? Możesz też nawiązując do wcześniejszych punktów powiedzieć „wiesz, kiedy to powiedziałeś, to pomyslałam, że nie lubisz mojej mamy, czy to prawda?”

Wszystkie nasze emocje potrzebują odreagowania, niewyrażane, nieodreagowane kumulują się, rosną, nakładają na siebie i wybuchają kiedy się przeleje. Naturalnym sposobem odreagowania smutku jest płacz, złości krzyk ( ale nie na kogoś) i uderzanie rękami w coś miękkiego, np poduszkę (tak by nie zrobić krzywdy sobie i innym). Kiedy będziesz je regularnie z siebie wyrzucać, będzie większe prawdopodobieństwo, że zapanujesz nad nimi w kryzysowej sytuacji.

Kiedy rozmawiamy z partnerem regularnie, na bieżąco wyjaśniamy sprawy, mówimy co nas boli i dbamy o swoje potrzeby, nie mamy trupów w szafie i całej masy zasiedziałych zarośniętych ran i kolców. Kiedy jednak na taką rozmowę decydujemy się raz w roku przy przedświątecznym sprzątaniu, możemy mieć gwarancję, że nic z tej rozmowy nie będzie. Tona zasiedziałych emocji, niewypowiedzianych słów i pretensji nie będzie wspierająca w spokojnej rozmowie.

Rozmowa na 5 min przed wyjściem z domu do pracy, albo na zakupach, może być trudna i mało satysfakcjonująca. Znajdźcie na to czas i miejsce, które będzie dla Was bezpieczne i przyjemne, w którym poczujecie się swobodnie, a czas nie będzie Was gonił. Da to przestrzeń i zabierze presję która nie jest dobrym doradcą

Pisałam wcześniej aby sprawdzić co jest tak na prawdę w nas, jakie myśli, jakie emocje - wsłuchać się w siebie. Jeśli jednak chcemy prowadzić dialog a nie monolog, to potrzebujemy też wsłuchać się w partnera. Dać mu szansę na spokojną wypowiedź, jeśli czegoś nie rozumiesz, to dopytaj, nie oceniaj, nie neguj. Pamiętaj, że macie prawo widzieć różne rzeczy inaczej i nie o to chodzi, żeby wszystko się zlało w jeden obraz, ale by wspólnie umieć patrzeć i szanować swoje spojrzenia.