Święty Ojciec Pio – popularny mistyk, uzdrowiciel i zakonnik kapucynów. O stygmatach, które budzą kontrowersje

W tym artykule:

1. Kim był święty Ojciec Pio?
2. Stygmaty Pio z Pietrelciny
3. Kogo i czego patronem jest św. Ojciec Pio?
4. Skrócony życiorys Pio z Pietrelciny
5. Jak i kiedy zmarł Święty Ojciec Pio?
6. Dokonania Francesco Forgione
7. Relikwie Pio z Pietrelciny
8. Ikonografia chrześcijańska – św. Ojciec Pio

Kim był święty Ojciec Pio?

Francesco Forgione znany również jako Ojciec Pio lub Pio z Pietrelciny od dziecka poszukiwał samotności i modlitwy. Gdy ukończył 5 lat, został ministrantem, stosował liczne formy pokuty i doświadczył pierwszego objawienia Jezusa Chrystusa. Pio z Pietrelciny zyskał habit kapucyński, a także imię zakonne Pio w wieku 16 lat.

Chrześcijanin już jako młodzieniec cierpiał na problemy zdrowotne. Zakonnik przyjął święcenia kapłańskie, rozpoczął studia filozoficzno – teologiczne, a następnie został powołany do służby wojskowej. Stan zdrowia Francesco Forgione szybko uległ pogorszeniu, dlatego Pio zwolniony ze służby, otrzymał nową funkcję: duchownego kierownika zakonników w San Giovanni Rotondo.

Podczas odprawiania jednej z Mszy Świętej kapucyn otrzymał dar stygmatów, dzięki którym zyskał rzeszę wiernych. Zakonnik był nie tylko kapucynem i stygmatykiem, ale również cudotwórcą. Wstawiennicze modlitwy o. Pio uzdrowiły wielu cierpiących. O włoskim duchownym mówi się również jako o mistyku, ponieważ podczas swojego życia pochłonięty modlitwą, przeżywał liczne wizje, ekstazy i objawienia.

Kapucyn nie rozstawał się z różańcem i stał się oblubieńcem Eucharystii. Nabożeństwa, które prowadził, trwały nawet kilka godzin! Kapłan Pio otrzymał również dar bilokacji, czyli możliwości przebywania w dwóch miejscach jednocześnie.

Świat mógłby istnieć bez słońca, lecz nie mógłby istnieć bez Mszy św. — Ojciec Pio – orędownik Eucharystii.

Stygmaty Pio z Pietrelciny

20 września 1918 rok to ważna data w żywocie świętego Ojca Pio. Podczas modlitwy przed wizerunkiem Chrystusa Ukrzyżowanego, zakonnik dostrzegł pięć krwawiących ran na swoim ciele (dłoniach, stopach, boku). To stygmaty, które stanowią o szczególnej bliskości człowieka z Bogiem. Rany przypominają cierpienie Jezusa Chrystusa na krzyżu i najczęściej znajdują się w miejscach, gdzie gwoździe przybijały ciało Zbawiciela.

Gdy dziennikarze i wierni dowiedzieli się o łaskach, jakie otrzymał Ojciec Pio od Boga, ruszyli tłumnie w stronę duchownego. Kapucyn próbował ukryć stygmaty, nieskutecznie.

O, gdyby Pan zechciał na mnie zesłać największy nawet ból i cierpienie, ale nie ujawniał tego przez zewnętrzne znaki — mówił święty Ojciec Pio.

Stygmaty Ojca Pio zostały poddane badaniom nie tylko przez Kościół, ale i naukowców. Z tego powodu zakonnik przez około 2 lata nie mógł pełnić funkcji kapłańskich. Niewierni uważali Pio za oszusta. Twierdzili, że wykonał rany fenolem, aby zyskać sławę. Pojawiły się stanowiska, w których Pio z Pietrelciny cierpli na chorobę psychiczną, a Agostino Gemelli – psycholog stwierdził, że:

Ojciec Pio jest ignorantem i samookalaczającym się psychopatą, który wykorzystuje ludzką łatwowierność.

W Kościele odnotowano już około 400 przypadków osób ze stygmatami i prawie 80 z nich to święci. Dr Festa wydał opinię, w której rany Ojca Pio nie są wytłumaczalne z punktu widzenia nauki. Nie stwierdzono również, aby stygmaty powstały w wyniku samookaleczania lub ingerencji osób trzecich. Po śmierci zakonnika lekarze wydali raport, na podstawie którego można stwierdzić, że ciało świętego zostało całkowicie pozbawione krwi.

Do tej pory Kościół uznał stygmaty wyłącznie dwóch świętych, czyli św. Franciszka z Asyżu i św. Katarzyny ze Sieny.

Kogo i czego patronem jest św. Ojciec Pio?

Pio z Pietrelciny powszechnie został uznany za patrona cierpiących i umierających. Święty Kościoła katolickiego czuwa nad wieloma hospicjami, a także placówkami medycznymi. Do Ojca Pio wznoszą prośby poszukujący Boga. Ponadto mistyk i stygmatyk jest patronem:

• Pietrelciny,
• dnia dzisiejszego,
• spowiedników,
• wolontariatu Włoch,
• Nadzwyczajnego Roku Miłosierdzia.

Skrócony życiorys Pio z Pietrelciny

Pio z Pietrelciny jako święty czczony jest przez Kościół katolicki. Wspomnienie liturgiczne Ojca Pio obchodzone jest 23 września.

• Francesco Forgione urodził się 25 maja 1887 roku w miejscowości Pietrelcina (Włochy).
• W wieku 5 lat chłopiec pierwszy raz doświadczył objawienia i ujrzał Jezusa Chrystusa.
• Rodzicami chłopca byli Grazio Mario Forgione i Maria Giuseppy de Nunzio Forgione – pobożne małżeństwo pracujące na roli.
• W 1903 w wieku wstąpił do zakonu kapucynów i przyjął imię Pio.
• W wieku 15 lat Francesco rozpoczął nowicjat w Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów w Morcone, a 22 stycznia 1904 roku złożył pierwsze śluby zakonne.
• 27 stycznia 1907 roku Pio otrzymał śluby wieczyste, a 18 lipca 1909 roku święcenia diakonatu.
• W lipcu 1916 roku zakonnik przybył do klasztoru San Giovanni Rotondo.

• W sierpniu 1917 roku duchowny został powołany do wojska, do czwartego plutonu Włoskiego Korpusu Medycznego, z którego powrócił po 30 dniach z powodu słabego stanu zdrowia.
• 20 września 1918 roku zakonnik otrzymał stygmaty w kościele Matki Bożej Łaskawej.
• W 1923 roku Kongregacja Świętego Oficjum narzuciła na Ojca Pio zakaz kontaktowania się i pokazywania stygmatów. Po kilku latach kapłan odzyskał prawa duchownego.
• 16 maja 1947 roku Ojciec Pio pobłogosławił kamień węgielny pod budowę Domu Ulgi w Cierpieniu.

Sprawdź też:

Św. Idzi – cudotwórca, który uciekał przed ludzką chwałą. Jak łania odmieniła jego samotne życie?

Św. Idzi znany był jako uzdrowiciel i cudotwórca, dlatego tłumy kierowały się w jego stronę po lekarstwa dla ciała, a także duszy. Święty pragnął spokoju i wychwalania Boga w samotności z dala od rozpraszających. W poszukiwaniu idealnego miejsca natrafił na jaskinię. Może mógłby tam być do końca swojego życia, gdyby nie łania zesłana przez Boga.

Jak i kiedy zmarł Święty Ojciec Pio?

Pio z Pietrelciny już jako młodzieniec cierpiał na wiele chorób np. zapalenie żołądka, zapalenie oskrzeli, dur brzuszny, brak apetytu, niepowściągliwe wymioty, kamienie nerkowe. Mimo licznych prób ratowania jego zdrowia, zakonnik z każdym rokiem stawał się coraz słabszy fizycznie i psychicznie.

W 1917 roku o. Pio zachorował na poważną gruźlicę płuc. Cierpieniom nie było końca. Przepuklina pachwinowa, złośliwy guz ucha, wysiękowe zapalenie opłucnej, zapalenie stawów to kolejne choroby, które przyczyniły się do śmierci Ojca Pio 23 września 1968 roku w klasztorze w San Giovanni Rotondo.

Święty zmarł z cichą modlitwą na ustach i z różańcem w ręku. Po 50 latach, tuż przed śmiercią, zagoiły się stygmaty zakonnika. Ojciec Pio przeżył 81 lat.

Jezu, Maryjo i Józefie Święty, Wam oddaje duszę i ciało moje; bądźcie ze mną w chwili konania! – ostatnie słowa Ojca Pio przed śmiercią.

Dokonania Francesco Forgione

Ojciec Pio został beatyfikowany 2 maja 1999 roku przez papieża Jana Pawła II, a kanonizowany 16 czerwca 2002 roku na placu Jana Pawła II również z rąk papieża Polaka. Zapiski Kościoła potwierdzają, że w uroczystości wynoszenia Pio z Pietrelciny na ołtarze wzięło udział około 300 000 osób.

Ojciec Pio stał się jednym z najbardziej znanych i szanowanych świętych Kościoła katolickiego w XX wieku. Ks. Arkadiusz Nocoń określa stygmatyka „największą postacią charyzmatyczną naszych czasów". Święty zyskał przychylność wiernych dzięki:

• stygmatom – przypominającym rany Chrystusa na krzyżu;
• modlitwom – nieustającym i adorującym Najświętszy Sakrament;
• funkcji kapłana – duchownego, spowiednika, kaznodziei;
• ascetycznemu życiu – codzienności połączonej z pokorą, pokutą, wstrzemięźliwością, postami;
• Domowi Ulgi w Cierpieniu – szpital leczący ciało i duszę;
• darom – uzdrawiania, przewidywania przyszłości, bilokacji, doświadczeń mistycznych, jasnowidztwa, czytania w sercach ludzkich.

Modlitwa do świętego Ojca Pio o uzdrowienie

Ojcze Niebieski, dziękuję Ci za to, że mnie kochasz. Dziękuję Ci za zesłanie Twojego Syna, Pana naszego Jezusa Chrystusa na świat, aby mnie zbawił i uwolnił. Ufam w Twą moc i łaskę, która wspiera i leczy mnie. Kochający Ojcze, dotknij mnie teraz swoimi uzdrawiającymi dłońmi, bo wierzę, że jest Twoją wolą abym był zdrowy na ciele, umyśle, duszy i duchu. Okryj mnie najszlachetniejszą krwią Twojego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa od czubka mej głowy do podeszwy mych stóp. Wyrzuć to, czego nie powinno być we mnie. Wylecz niezdrowe i nieprawidłowe komórki. Otwórz zablokowane tętnice i żyły oraz odbuduj i dopełnij wszelkie uszkodzenia. Usuń wszystkie stany zapalne i przemyj infekcje mocą najdroższej krwi Jezusa. Niech ogień Twej uzdrawiającej miłości przejdzie przez całe moje ciało w celu uzdrowienia tak, aby funkcjonowało ono w sposób w jaki Ty je stworzyłeś. Dotknij też mego umysłu i moich emocji, nawet najgłębszych zakamarków mojego serca. Napełnij mnie swoją obecnością, miłością, radością oraz pokojem i przyciągaj jeszcze bliżej do siebie w każdym momencie mojego życia. Ojcze, napełnij mnie Swoim Duchem Świętym i upoważnij do czynienia wszystkiego co się da, aby moje życie przynosiło chwałę i cześć Twemu świętemu imieniu. Proszę Cię o to w imię Pana Jezusa Chrystusa. Amen.

Przeczytaj także:

Stanisław Kostka – święty zakonnik. Czy potrafił sprzeciwić się ojcu, aby wypełnić powołanie?

Stanisław Kostka już jako młody chłopiec czuł, że jest stworzony do świętych rzeczy. Gdy wstąpił do zakonu, ojciec robił wszystko, aby wydostać syna z rąk jezuitów. Stanisław był już dorosły i mógł podejmować samodzielne decyzje. Chociaż nieustannie otrzymywał groźby od Jana Kostki, nie uległ, stał się wzorem zakonnych cnót. Ojciec Piotr Kanizjusz zaopiniował Stanisława słowami: „Spodziewam się po nim rzeczy przedziwnych“ i rzeczywiście nie był w błędzie.

Modlitwa świętego Ojca Pio w trudnych czasach

O mój Jezu, Ty powiedziałeś: "Zaprawdę powiadam wam: proście, a otrzymacie, szukajcie, a znajdziecie, pukajcie, a będzie wam otworzone", wysłuchaj mnie, gdyż pukam, szukam i proszę o łaskę... Ojcze nasz... Zdrowaś... Chwała Ojcu... Słodkie Serce Jezusa, w Tobie pokładam nadzieję. 2. O mój Jezu, Ty powiedziałeś: "Zaprawdę powiadam wam: o cokolwiek prosić będziecie Ojca w imię Moje, da wam", wysłuchaj mnie, gdyż proszę Ojca w imię Twoje o łaskę... Ojcze nasz... Zdrowaś... Chwała Ojcu... Słodkie Serce Jezusa, w Tobie pokładam nadzieję. 3. O mój Jezu, Ty powiedziałeś: "Zaprawdę powiadam wam: niebo i ziemia przeminą, ale Moje słowa nie przeminą", wysłuchaj mnie, gdyż zachęcony Twoimi słowami proszę o łaskę... Ojcze nasz... Zdrowaś... Chwała Ojcu... Słodkie Serce Jezusa, w Tobie pokładam nadzieję. O słodkie Serce Jezusa, dla Ciebie tylko jedno jest niemożliwe: nie mieć litości dla strapionych; dlatego okaż litość nad nami, biednymi grzesznikami i udziel nam łaski, o którą Cię prosimy przez bolesne i Niepokalane Serce Maryi, Twojej i naszej czułej Matki. Amen.

Relikwie Pio z Pietrelciny

Ciało świętego Ojca Pio spoczęło 26 września 1968 roku w kościele Matki Bożej Łaskawej (San Giovanni Rotondo). W 2008 roku dokonano ekshumacji zwłok świętego, jednoznacznie stwierdzając, że ciało o. Pio zachowało się w bardzo dobrym stanie. Z tego też powodu wierni tłumnie wyruszyli do San Giovanni Rotondo, aby modlić się do stygmatyka i świętego katolickiego, wystawionego na widok publiczny.

Ciało Pio nigdy nie zostało podzielone i obecnie spoczywa w srebrnej trumnie w podziemiach nowego kościoła – sanktuarium św. ojca Pio z Petralciny. Relikwie należące do św. Ojca Pio np. habit, różaniec, bandaż, rękawica zakrywająca stygmaty, podróżują po całym świecie, niejednokrotnie odwiedzając polskie świątynie.

Po mojej śmierci będę mógł czynić więcej dobra. Moja prawdziwa misja zacznie się dopiero po mojej śmierci – Pio z Pietrelciny.

Ikonografia chrześcijańska – św. Ojciec Pio

Ojciec Pio przedstawiany jest zazwyczaj jako starszy mężczyzna w stroju zakonnika – kapucyna. Wizerunek świętego najczęściej prezentowany jest na portrecie, z którego Pio z uśmiechem zerka na wiernych. Na wielu fotografiach zakonnik widoczny jest z krwawymi ranami.

Do głównych atrybutów świętego można zaliczyć:

• habit,
• stygmaty,
• szaty liturgiczne,
• fiołek – kwiat, którego zapach unosił się z ran stygmatyka.

Zobacz też:

Andrzej Bobola – święty „łowca dusz – duszochwat". Jezuita poniósł najokrutniejszą śmierć męczęńską?

Andrzej Bobola nie od zawsze wyróżniał się świętymi cnotami. Jednak jako niezwykle zdolny, wytrwały i pracujący nad sobą kapłan, szybko stał się wzorem do naśladowania. Jezuita otrzymał od Boga niezwykłą umiejętność obcowania z ludźmi, co sprawiało, że wyróżniał się jako godny zaufania kaznodzieja, spowiednik i misjonarz. Polski duchowny cieszył się ogromnymi sukcesami apostolskimi. Teolodzy twierdzą, że to Andrzej Bobola zginął poprzez najokrutniejszą śmierć męczeńską.