Święty Alfons Maria Liguori – wybitny pisarz i mówca. Napisał 160 tytułów wydanych w 61 językach

W tym artykule:

1. Kim był święty Alfons?
2. Kogo i czego patronem jest św. Alfons?
3. Skrócony życiorys Alfonsa Maria Liguori
4. Kiedy zmarł święty Alfons Maria?
5. Dokonania św. Alfonsa Liguori
6. Dzień świętego Alfonsa Maria Liguori
7. Ikonografia chrześcijańska – św. Alfons

Kim był święty Alfons?

Alfons Maria urodził się w szlacheckiej i bogatej rodzinie w Marinelli pod Neapolem. Młodzieniec studiował prawo kościelne i prawo cywilne, a w międzyczasie rozwijał się z dziedzin malarskich oraz muzycznych. Po skończeniu studiów został prawnikiem. Alfons Maria Liguori od zawsze był niezwykle uzdolnionym dzieckiem. W młodzieńczym wieku zaskakiwał licznymi talentami np. pisał poematy, tworzył muzykę, był znakomitym mówcą.

Po jednym z przegranych procesów, Alfons Maria postanowił porzucić karierę prawniczą. Przez krótki czas poszukiwał swojej drogi, a gdy natrafił na przytułek dla nieuleczalnie chorych, zobaczył światło i usłyszał głos: „Porzuć świat, oddaj się mnie”. W odpowiedzi na zawołanie rozpoczął studia teologiczne. Zaraz po ukończeniu kierunku, przyjął święcenia kapłańskie i założył w Neapolu Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela (skierowane na pomoc najbardziej potrzebującym) oraz Wieczorne Kaplice.

Święty troszczył się przede wszystkim o potrzebujących i ubogich materialnie, ale i na duchu. Jako człowiek wielu talentów i wybitny kaznodzieja, docierał słowem Bożym do opuszczonych, zaniedbanych osób. Jego kazania były nie tylko przekonujące, jak i dla każdego proste w odbiorze.

Alfons w wieku 66 lat został biskupem i wzorowo pełnił swoją funkcję. Duchowny przyciągnął do Kościoła tysiące niewiernych, pomagał najbardziej potrzebującym, a podczas nastania głodu w społeczeństwie, sprzedał swój kościelny majątek, aby zakupić chleb. Święty Alfons połączył wyzwanie biskupa z surowym trybem życia. Po 13 latach został zwolniony z funkcji zwierzchnika Kościoła partykularnego i powrócił do zakonu.

Sprawdź również:

Św. Ambroży z Mediolanu – arcybiskup uznany za Obrońcę Bożego Prawa. Co zrobiły pszczoły w jego ustach?

Św. Ambroży znany jest jako starożytny arcybiskup Mediolanu, a obecnie święty Kościoła katolickiego i prawosławnego. Doktora Kościoła symbolizuje ul (słodycz jego słowa) i bicz (wytrwałość w walce z heroizmem). Święty z łatwością jednał sobie ludzi i nieustannie działał zgodnie z wartościami chrześcijańskimi. Pełnił funkcje arcybiskupa dla wiernych i potrzebujących. To zasługą św. Ambrożego było uregulowanie relacji pomiędzy Kościołem a Cesarstwem Rzymskim.

Kogo i czego patronem jest św. Alfons?

Papież Pius XII ogłosił św. Alfonsa patronem teologów – moralistów i spowiedników. Święty patronuje również zakonowi redemptorystów, osobom świeckim, a także wszystkim adwokatom i prawnikom.

Skrócony życiorys Alfonsa Maria Liguori

Święty Alfons przeżył 91 lat, osiągając dla Kościoła katolickiego więcej niż niejeden duchowny.

• Alfons Maria urodził się 27 września 1696 roku w Marianella.
• Chłopiec był synem arystokraty Józefa i Anny oraz najstarszym z rodzeństwa.
• Alfons uważany był za wszechstronnie uzdolnionego i już w wieku 16 lat cieszył się doktoratem z prawa kościelnego, a także świeckiego. Młodzieniec szybko zdobył miano cenionego adwokata.
• Ojciec mężczyzny wybrał mu na żonę Teresinę – córkę księcia, z którą ostatecznie nie związał się, bo wcześniej wstąpiła do zakonu.
• Po wielu rozczarowaniach, nie tylko miłosnych, ale również prawniczych (przegrana rozprawa), Alfons Maria w 1723 roku wstąpił do seminarium.

• W 1727 roku Alfons Maria Liguori przyjął święcenia kapłańskie, jednocześnie marząc o zakonie.
• Kapłan rozpoczął pracę duszpasterską w najbiedniejszych dzielnicach Neapolu: uczył modlitw, wykorzystując liczne talenty – przybliżał młodych do Kościoła, wspomagał ubogich, opowiadał o Bogu w sposób prosty i przejrzysty.
• W 1732 roku Alfons założył Zgromadzenie Redemptorystów, służące najbardziej potrzebującym.
• W 1762 roku kapłan został biskupem i ordynariuszem diecezji Sant’Agata de’ Got z rąk papieża Klemensa XIII.
• Przez 13 lat biskup św. Alfons żył w umartwianiach, nie zaznawał odpoczynku, robił więcej niż od niego oczekiwano. Wycieńczony starszy już mężczyzna, złożył rezygnację z pełnionych funkcji.
• W 1775 roku Alfons powrócił do zakonu.

Kiedy zmarł święty Alfons Maria?

Św. Alfons Maria de Liguori doczekał późnej starości, przeżył 91 lat. Biskup zmarł 1 sierpnia 1787 roku w Pagani otoczony opieką przez swoich braci. Umierał przykuty do fotela, zaatakowany przez ciężkie choroby. Relikwie świętego spoczęły pod ołtarzem w bocznej kaplicy Basilica Sant'Alfonso M. de Liguori – Pagania.

Jeśli ktoś nie pokocha Jezusa ukrzyżowanego, nie pokocha go nigdy — święty Alfons.

Dokonania św. Alfonsa Liguori

Alfons Maria Liguori został beatyfikowany w 1816 roku przez Piusa VII, a kanonizowany 23 lata później (1839 roku) z rąk papieża Grzegorza XVI. Święty zdobył uznanie nie tylko za zasługi kapłańskie, ale również za swoją pobożną, wyjątkową twórczość.

Św. Alfons wygłosił około 500 rekolekcji, misji i jest autorem ponad 160 prac literackich o przesłaniu chrześcijańskim, wydawanych w krajach na całym świecie np.: „Via della salute” (Droga do świętości. O ćwiczeniach duchowych), „Modlitwa środek zbawienia, Zjednoczenie z Wolą Bożą, Poufny i nieustanny dialog z Bogiem”, „O godności i obowiązkach kapłańskich”.

Ponadto Święty Alfons:

• skomponował jedną z najpopularniejszych włoskich kolęd „Tu scendi dalle stelle”,
• założył w Neapolu Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela,
• stał się twórcą pierwszego duszpasterstwa młodzieżowego w Neapolu.

Dzień świętego Alfonsa Maria Liguori

Święty Alfons czczony jest przez Kościół katolicki. Liturgiczne wspomnienie biskupa obchodzone jest 1 sierpnia, czyli w dniu śmierci Alfonsa Maria Liguori.

Modlitwy do świętego Alfonsa Marii Liguori

O święty Patriarcho, raduję się z tobą z wyniesienia Cię do godności, przez którą zostałeś uznany za godnego pełnienia roli ojca Jezusa, wydawania mu rozkazów i bycia wysłuchiwanym przez Tego, któremu niebiosa i ziemia są poddane.

O wielki Święty, jak ty byłeś obsługiwany przez Boga, ja także pragnę być wzięty na twoją służbę. Obieram cię, po Maryi, za mojego głównego orędownika i opiekuna. Przyrzekam ci uczcić cię każdego dnia specjalnym aktem pobożności i przez znajdowanie się pod twoją codzienną opieką. Przez tę świętą kompanię, którą Jezus i Maryja dali ci podczas twego życia, błagam cię opiekuj się mną przez całe moje życie, bym nigdy nie oddzielił się od mojego Boga przez utratę Jego łaski.

Mój drogi św. Józefie, módl się za mnie do Jezusa. Niezawodnie on nie może nigdy odmówić tobie niczego, jak on był posłuszny wszystkim twoim rozkazom podczas pobytu na ziemi. Powiedz mu, aby oderwał mnie od wszystkich stworzeń i siebie samego, zapalił mnie Jego świętą miłością i aby czynił ze mną to co mu się podoba.

I przez tą obecność, którą Jezus i Maryja dali ci przy śmierci, ja błagam cię, opiekuj się mną w specjalnej drodze w godzinie mojej śmierci, w ten sposób umierając, w twojej obecności, w towarzystwie Jezusa i Maryi, ja mogę iść dziękować ci w raju, i w twoim towarzystwie wsławiać mojego Boga przez całą wieczność. Amen.

Przeczytaj także:

Franciszek Salezy – święty człowiek modlitwy i czynu. Duchowny nawrócił 70 tysięcy niewiernych

Franciszek Salezy umiłował nie tylko Boga, bliźniego, ale i literaturę. Poprzez twórczość podkreślał swoją pobożność, dostarczając cenne wskazówki dotyczące życia zgodnego z wartościami chrześcijańskimi. Święty pełnił funkcję edukatora i dyplomaty. Biskup silnie zaangażował się w niestrudzoną pracę związaną z przywracaniem do Kościoła kalwinów. Czy rzeczywiście Franciszek Salezy zasługuje na miano „sprawcy wielkich nawróceń na katolicyzm?”.

Modlitwa św. Alfonsa do Pana Jezusa

Jezu mój, przez upokorzenie, jakie okazałeś, myjąc nogi swym uczniom, proszę Cię o łaskę prawdziwej pokory, abym się upokarzał względem wszystkich, szczególniej zaś względem tych, co mną gardzą. Jezu mój, przez smutek, jakiego doznałeś w Ogrójcu, a który wystarczał do zadania Ci śmierci, proszę, byś mnie uchronił od smutku w piekle, gdzie bym musiał żyć zawsze oddalony od Ciebie, nie mogąc już Cię miłować. Jezu mój, przez odrazę, jaką widok mych grzechów już wówczas Ci sprawiał, udziel mi prawdziwego żalu za wszystkie zniewagi, jakie Ci wyrządziłem. Jezu mój, przez boleść, jakiej doznałeś, gdy Judasz zdradził Cię pocałunkiem, użycz mi łaski, bym zawsze był Ci wierny i nie zdradzał Cię już więcej, jak to czyniłem w przeszłości. Jezu mój, przez ból, jaki odczuwałeś, gdy wiązano Cię jako zbójcę, aby do sędziów Cię zaprowadzić, proszę, byś związał mnie z sobą słodkimi łańcuchami swej miłości, abym się już nigdy nie odłączył od Ciebie, me dobro jedyne. Jezu mój, przez te wszystkie zniewagi, policzki, plwociny, jakich doznałeś owej nocy w domu Kajfasza, użycz mi siły, bym z miłości ku Tobie znosił z spokojem wszystkie zniewagi, jakich doznam od ludzi. Jezu mój, przez owe szyderstwa, jakich Herod Ci nie szczędził, postępując z Tobą jak z szaleńcem, udziel mi łaski, bym znosił cierpliwie, cokolwiek ludzie o mnie powiedzą, obchodząc się ze mną, jako z nędznym, głupim lub niegodziwcem. Jezu mój, przez zniewagę, jaką Żydzi Ci wyrządzili, przenosząc nad Ciebie Barabasza, daj mi łaskę, abym z cierpliwością to przyjmował, gdy innych nade mnie będą przenosić….

Ikonografia chrześcijańska – św. Alfons

W ikonografii chrześcijańskiej św. Alfons przedstawiany jest jako duchowny w szatach biskupa lub w czarnej sutannie kapłana. Bardzo często święty nosi na szyi krzyż, który delikatnie podtrzymuje dłonią. Do głównych atrybutów Alfonsa Maria Liguori można zaliczyć również:

• pióro,
• różaniec,
• księgę,
• krzyż w dłoni,
• anioła,
• mitrę,
• pastorał.