Prałat przeszedł do historii? Tytuł honorowy w Kościele przyznany zasłużonym duchownym

W tym artykule:

1. Kim jest prałat?
2. Fioletowy strój prałata
3. Podział prałatów w Kościele katolickim
4. Obowiązki należące do prałata
5. Czy nadal można zostać prałatem?

Kim jest prałat?

Prałat (przełożony) to tytuł honorowy w Kościele katolickim oraz tytuł duchownego, który nadaje wyższy urząd. Taką godność mógł otrzymać zarówno prezbiter, przełożony zakonnik, wikariusz i biskup, ale również kapłan oraz zakonnik uhonorowany przez lokalnego biskupa lub papieża.

Fioletowy strój prałata

Podczas uroczystych wydarzeń prałata obowiązuje strój chórowy tj.:

• rokieta (komża),
• fioletowa sutanna z czerwonymi obszywkami,
• fioletowy pas i mantolet,
• czarny biret (czapka) z czerwonym pomponem.

Prałaci noszą szczególne szaty, również poza liturgią: czarna sutanna bez peleryny obszyta czerwoną lub fioletową nicią z ozdobnymi guzikami tego samego koloru. Cechą charakterystyczną szaty „wyższego duchownego” jest gruby, fioletowy pas.

Podział prałatów w Kościele katolickim

Prałaci to duchowni nie tylko obdarzeni godnościami honorowymi, ale również pełniący specjalne funkcje, co wiąże się z różnymi formami prałatur. Oto podstawowy podział:

• Prałaci urzędu kurii rzymskiej – tytuł honorowy nadawany przez papieża kapłanom za wybitne zasługi dla Kościoła np. prałat honorowy Jego Świątobliwości, prałat duchowny Kamery Apostolskiej, prałat audytor Roty Rzymskiej, prałat przełożony Urzędu Kurii Rzymskiej. Prałaci kurii zajmują się: administracją kościelną, konsultacjami prawnymi, doradztwem, pracami dyplomatycznymi, koordynacją duszpasterstwa.
• Prałaci diecezjalni – to kapłani, którzy pełnią kluczowe funkcje administracyjne lub duszpasterskie w diecezji, np. wikariusze generalni, kanclerze kurii, rektorzy ważniejszych kościołów. Ich role mogą różnić się w zależności od lokalnych potrzeb i tradycji.
• Prałaci personalni – jako zwierzchnicy struktury kościelnej. Najbardziej znanym przykładem jest Opus Dei, czyli prałatura personalna, która skupia wiernych świeckich i kapłanów pracujących na rzecz celów określonych przez prałaturę. Prałat ma jurysdykcję nad wszystkimi członkami prałatury, niezależnie od ich lokalizacji geograficznej.
• Prałaci jurysdykcyjni – w niektórych przypadkach termin „prałat" może odnosić się do duchownych pełniących funkcje jurysdykcyjne, gdzie prałat działa jako ordynariusz określonego terytorium, niebędącego pełnoprawną diecezją.

Obowiązki należące do prałata

Obowiązki prałata mogą być różne, w zależności od konkretnej funkcji i roli w Kościele katolickim:

• Administracja kościelna – prałaci często zaangażowani są w administrację diecezjalną, kurialną lub w innych instytucjach kościelnych. Duchowni mogą zarządzać poszczególnymi sekcjami, departamentami, biurami, wspierając bieżące funkcjonowanie lokalnego kościoła.
• Doradztwo – „wyżsi duchowni” udzielają porad liderom Kościoła w sprawach teologicznych, moralnych, prawnych, administracyjnych. Ich rola doradcza jest niezwykle istotna, zwłaszcza w kontekście podejmowania decyzji dotyczących doktryn i praktyk kościelnych.
• Praca dyplomatyczna – niektórzy prałaci mogą być zaangażowani w pracę dyplomatyczną jako nuncjusze apostolscy, ambasadorowie papiescy lub inni wysocy przedstawiciele Stolicy Apostolskiej w różnych krajach oraz organizacjach międzynarodowych.
• Koordynacja duszpasterska – w niektórych przypadkach prałaci są odpowiedzialni za koordynację działań duszpasterskich na szczeblu diecezjalnym, narodowym lub międzynarodowym. Wyróżnieni kapłani mogą wspierać inicjatywy duszpasterskie, formacje duchowe i rozwój społeczności kościelnych.
• Reprezentacja kościoła – prałaci otrzymali prawo reprezentowania Kościoła w różnych sytuacjach i wydarzeniach np. uroczystości liturgiczne, ceremonie, konferencje, negocjacje i spotkania z innymi wyznaniami, organizacjami religijnymi lub instytucjami publicznymi.
• Promocja jedności i wspólnoty kościelnej – kapłani z tytułem honorowym mogą być zaangażowani w budowanie jedności i wspólnoty w Kościele katolickim. Do ich zadań należy wspieranie dialogu, współpracy, solidarności między różnymi grupami, diecezjami, wspólnotami zakonnymi i organizacjami kościelnymi.

Przeczytaj także:

Beatyfikacja, czyli proces uznania osoby za błogosławioną. Czym się różni od kanonizacji?

Beatyfikacja umożliwia ogłoszenie osoby zmarłej błogosławioną, czyli jednocześnie zezwala na publiczny kult „wyniesionego na ołtarze”. Jawność postępowania procesu występuje wyłącznie podczas pierwszej sesji, dalsze etapy pozostają tajemnicą, aż do ogłoszenia ostatecznej decyzji papieża. Zakończenie postępowania to wskazanie wierzącym osób, przez których wstawiennictwo mogą się modlić.

Czy nadal można zostać prałatem?

Od 2014 roku papież Franciszek ogłosił istotne zmiany związane z nadawaniem tytułów w Kościele katolickim. To jego decyzją zniesiono tytuł prałata i protonotariusza apostolskiego (infułata). Wśród honorowych tytułów pozostanie „Kapelan Jego Świątobliwości” nadawany wyłącznie zasłużonym duchownym po 65 roku życia.

Dawniej godność „wyższego duchownego” była często przyznawana kapłanom. Niektórzy twierdzą, że zbyt często. Warto zaznaczyć, że od 2014 roku nikt nie zdobędzie nowego tytułu, ale osoby, które już wyróżniają się godnością, nadal pozostaną prałatami.