Piotr Damiani – święty biskup, który walczył o odnowę Kościoła i głosił teorię o dwóch kluczach

W tym artykule:

1. Kim był święty Piotr Damiani?
2. Kogo i czego patronem jest św. Piotr?
3. Skrócony życiorys Piotra z Rawenna
4. Jak i kiedy zmarł Piotr Damiani?
5. Dzień św. Piotra w Polsce
6. Ikonografia chrześcijańska – św. Piotr Damiani

Kim był święty Piotr Damiani?

Święty Piotr Damiani urodził się około 1007 roku w prowincji Ravenna we Włoszech. Chłopiec pochodził z prostej, wielodzietnej rodziny i przyszedł na świat jako niechciane dziecko. Jego biologiczna matka porzuciła syna, gdy był niemowlakiem. Po śmierci rodzicielki, Piotrem zajął się Damian – starszy brat.

Początkowo Damiani studiował prawo i praktykował jako nauczyciel, ale później zdecydował się na życie duchowe, dlatego najpierw udał się na pustkowie, a później wstąpił do klasztoru benedyktynów-eremitów w Fonte Avellana. Pobożny mężczyzna głęboko zaangażował się w działania monastyczne, praktykując ascetyzm i kontemplację. Chrześcijanin najpierw został eremitą, następnie konsekwentnym i wymagającym opatem w Fonte Avellana. Gdy w zakonie przybyło mnichów, Piotr otwierał nowe opactwa i ośrodki pustelnicze.

Piotr Damiani jako teolog znany jest z traktatów np. „De Divina Omnipotentia", czy też „Liber Gomorrhianus", skupiających się na walce z deprawacją wśród duchowieństwa i potrzebie świętości życia. Duchowny był jednym z pierwszych uczonych, który zwrócił szczególną uwagę na znaczenie łaski Bożej i jej rolę w kontekście zbawienia. Życie Piotra zaowocowało twórczością literacką na temat duchowości, modlitwy, zakonu. Święty pozostawił po sobie liczne:

• utwory poetyckie,
• listy,
• kazania,
• życiorysy.

Damiani głosił teorię dwuwładzy, podkreślając różność, ale także równość władzy świeckiej i duchowej. Za przykład podawał dwa klucze powierzone św. Piotrowi przez Chrystusa, z czego jeden oznaczał rząd duchowy, a drugi świecki – oba pasowały do Królestwa.

Święty odegrał kluczową rolę w życiu politycznym swojej epoki. Piotr angażował się w rozwiązywanie konfliktów w Kościele i podejmował wysiłki na rzecz reformy kościelnej (np. walczył z nadużyciami, pełnił funkcję legata papieskiego na synodach). Damiani został mianowany kardynałem -biskupem Ostii, mimo że do ostatniej chwili bronił się przed podjęciem tej funkcji, a także otrzymał miano przewodniczącego Kolegium Kardynalskiego w Kościele rzymskokatolickim.

Kogo i czego patronem jest św. Piotr?

Święty Piotr Damiani nieoficjalnie uważany jest za patrona teologów i duchownych. Doktor Kościoła broni czystości, a także moralności. Święty stał się orędownikiem podczas bólu głowy oraz kolejnym opiekunem zakonu benedyktyńskiego.

Skrócony życiorys Piotra z Rawenna

• Piotr Damiani urodził się w 1007 roku w mieście Rawenna (Włochy).
• Młodzieniec uzyskał stopień mistrza sztuk wyzwolonych i spełniał się jako nauczyciel.
• W 1035 roku Piotr został eremitą w Fonte Avellana, a w 1043 roku otrzymał tytuł opata eremu kamedulskiego.
• W 1057 roku duchowny uzyskał miano biskupa Ostii i kardynała z rąk papieża Stefana IX.
• W 1063 roku Damiani stał się mediatorem sporu między Hugonem – opatem klasztoru benedyktyńskiego w Cluny a biskupem Mâcon.
• W 1067 roku zrezygnował ze stanowiska biskupa i powrócił do ascetycznego życia mniszego. Jednak nadal wspierał cennymi radami władców, a także duchowieństwo.
• W roku 1069 roku opat namówił cesarza Henryka IV, aby nie opuszczał swojej żony.
• W 1071 roku Piotr Damiani współuczestniczył w konsekracji kościoła benedyktynów na Monte Cassino jako legat papieski.
• W 1072 roku święty przyczynił się do podporządkowania papieżowi archidiecezji w Rawennie.
• Piotr Damiani zmarł 22 lutego 1072 roku we włoskim miasteczku Faenza.

Sprawdź też:

Św. Antoni Pustelnik – ojciec pustyni. Przyciągnął na pustkowie 6000 naśladowców

Św. Antoni Pustelnik znany jest również jako Antoni Wielki. Opat porzucił bogate i beztroskie życie, aby z pokorą udać się na pustynię. Antoni pragnął samotności, jednak przyciągnął tysiące eremitów. Wielokrotnie nękany przez szatana doświadczał boskiego wsparcia i nieustannie trwał w swojej pobożnej codzienności. Święty jest uznany za głównego przedstawiciela anachoretyzmu, czyli ruchu religijnego opartego na życiu w samotności i w otoczeniu praktyk ascetycznych, kompletacji, modlitwy, umartwiania.

Jak i kiedy zmarł Piotr Damiani?

Wiadomo, że święty Piotr zmarł 22 lutego 1072 roku w mieście Faenza, a jego relikwie nieustannie spoczywają w katedrze wyniesionej właśnie w tej części kraju. W 1071 roku opat wyruszył do Rawenny z misją pojednania papieża z biskupem. W drodze powrotnej niespodziewanie i ciężko zachorował. Piotr został przeniesiony do Fonte Avellana, gdzie ostatecznie pożegnał się z życiem na ziemi.

Wyniesienie na ołtarze włoskiego eremity miało miejsce w 1828 roku przez papieża Leona XII i w tym samym czasie święty otrzymał tytuł doktora Kościoła.

Dzień św. Piotra w Polsce

Wspomnienie świętego z Rawenna obchodzone jest 21 lutego w Kościele katolickim. W tym dniu wierni modlą się o mądrość w dążeniach do świętości. To czas refleksji i gorliwych przemyśleń nad wartościami chrześcijańskimi.

Krótka modlitwa do świętego Piotra Damiani

Wszechmogący Boże, pomóż nam podążać za nauką i przykładem św. Piotra Damiana, abyśmy przedkładając Chrystusa ponad wszystko, mogli zawsze pracować w służbie Twojego Kościoła i osiągnęli radość wiecznego światła. Amen.

Ikonografia chrześcijańska – św. Piotr Damiani

W ikonografii chrześcijańskiej św. Piotr Damiani przedstawiany jest na różnorodne sposoby. Czasami przybiera postać mnicha w benedyktyńskim habicie, a innym razem kardynała lub biskupa w mitrze. Duchowny najczęściej ukazywany jest z piórem i zwojem w ręku.

Do głównych atrybutów świętego można zaliczyć:

• krzyż,
• czaszkę,
• ozdobną kapę (cappa magna),
• anioła z kapeluszem kardynalskim.

Przeczytaj również:

Święci Kościoła katolickiego, o których słuch nie zaginął. Czy każdy może zostać „wyniesionym na ołtarze”?

Święci Kościoła katolickiego stanowią niezwykłe źródło inspiracji i duchowej siły dla wiernych z całego świata. Proces kanonizacji nie należy do najłatwiejszych, ale jest idealnym przykładem na to, że każdy może zasłużyć na miano świętego. „Wyniesieni na ołtarze" cieszą się czcią, a w miejscu spoczynku ich relikwii nieustanie gromadzą się wierni.