Kościelny – powołanie czy zawód? Funkcja blisko kościoła, duchownych i wiernych
Kościelny to niepozorna, ale niezwykle istotna postać w murach świątyni. Najczęściej jako pierwszy pojawia się w kościele i ostatni zamyka drzwi. To zawód, w którym liczy się świadectwo wiary, organizacja, komunikatywność i otwartość na potrzeby wspólnoty. Kościelny nazywany jest „strażnikiem kościoła”, jednocześnie pełniąc rolę przyjaciela wiernych oraz duchownych.
- Karolina Hartman
W tym artykule:
Kim jest kościelny?
Kościelny – osoba świecka, która pełni istotną rolę w funkcjonowaniu wspólnoty religijnej. To mężczyzna zatrudniony przez kościół/parafię, aby pomóc w sprawach porządkowych i organizacyjnych, troszcząc się o wspólne dobro. Z tą funkcją powiązane jest np. wsparcie w prowadzeniu ceremonii religijnych, prowadzenie działań organizacyjno – porządkowych. Odpowiednikiem kościelnego w formie żeńskiej jest zakrystianka.
Warto jednak dodać, że kościelny to nie tylko osoba wykonująca określone zadania w kościele, ale także chrześcijanin mocno zaangażowany w życie religijne, który służy wspólnocie poprzez swoje wzorce etyczne, działania i postawę życia.
Obowiązki kościelnego w Kościele
Rola kościelnego to liczne obowiązki, które usprawniają wszystkie prace związane z funkcjonowaniem wspólnoty i mogą różnić się w zależności od specyfiki parafii oraz potrzeb religijnych. Do głównych zadań opiekuna kościoła należy m.in.:
- Asystowanie kapłanom np. podawanie rekwizytów liturgicznych, wsparcie podczas adoracji, czytanie tekstów biblijnych.
- Przygotowywanie kościoła do nabożeństw i ceremonii religijnych poprzez sprzątanie, troskę o ołtarz oraz niezbędne elementy liturgiczne.
- Zapewnianie porządku, czyli dbanie o zachowanie odpowiedniego szacunku wobec miejsca sakralnego i uczestników liturgii.
- Udzielanie pomocy wiernym, odpowiadanie na pytania i dostarczanie wskazówek.
- Obsługa urządzeń dźwiękowych i oświetleniowych podczas nabożeństw, a także innych wydarzeń kościelnych, kontrola nad aspektami technicznymi.
- Prowadzenie ewidencji dotyczącej sakramentów np. chrztów, ślubów, pogrzebów i wsparcie w organizacji najważniejszych wydarzeń kościelnych w życiu członków wspólnoty.
- Wspieranie duchownych w codziennej pracy np. przygotowywanie dokumentów, prowadzenie korespondencji, czy też organizowanie spotkań i wydarzeń parafialnych.
- Uczestnictwo w szkoleniach i kursach związanych z liturgią, praktykami religijnymi, umiejętnościami komunikacyjnymi oraz interpersonalnymi, celem doskonalenia w wykonywaniu obowiązków w kościele.
Sprawdź też:
Kleryk – student w seminarium. Już wkrótce może zostać duchownym, ale niekoniecznie
Kleryk inaczej nazywany alumnem, zamieszkuje polskie seminaria. To osoba przygotowująca się do roli duchownego zarówno w Kościele katolickim, jak i protestanckim. Kandydaci do kapłaństwa, pełniąc rolę kleryków, przekonują się o tym, jak wygląda życie w stanie duchownym. To na tym etapie mężczyźni mogą podjąć jedną z ważniejszych decyzji w swoim życiu – kapłaństwo lub powrót do swoich domów jako osoby świeckie.
Czy każdy może zostać kościelnym?
Niektórzy twierdzą, że bycie kościelnym to nie tylko zawód, ale również powołanie. Osoby na tym stanowisku zazwyczaj deklarują bliskość z Bogiem. Funkcja wymaga określonych cech i kwalifikacji, aby oznaczała nie tylko pracę, ale również sprawiała przyjemność. Najlepiej w roli kościelnego sprawdzi się osoba:
- zaangażowana duchowo – oddana wobec wiary;
- obeznana w liturgii i praktykach religijnych – posiadająca wiedzę na temat liturgii, tradycji religijnych, praktyk związanych z wykonywaną funkcją;
- z umiejętnościami interpersonalnymi – komunikatywna, empatyczna, zdolna do budowania pozytywnych relacji z innymi ludźmi;
- dyskretna – wyróżniająca się znajomością etyki pracy, godna zaufania, która szanuje tajemnice i prywatność;
- zorganizowana – punktualna, zawsze na czas;
- niezawodna – można na nią liczyć w każdych, nawet kryzysowych sytuacjach.
Kościoły w Polsce mają również swoje własne wymagania dotyczące kandydatów na kościelnych. Mogą obejmować zarówno kryteria wiekowe, jak i dotyczyć wykształcenia lub doświadczenia.