Zaburzenia odżywiania: fakty i mity
Wokół zaburzeń odżywiania we współczesnym społeczeństwie krąży wiele mitów. Błędne przekonania dotyczące odżywiania, stylu życia czy stosowania diet, mogą prowadzić do choroby, ale jednocześnie niedostateczna wiedza na temat zaburzeń może pogłębiać bądź utrudniać wyjście z nich. Poniżej przedstawiono wątpliwości związane z zaburzeniami jedzenia, które warto poddać dyskusji. Wiedza taka jest istotna, ponieważ zaburzenia odżywiania są chorobą coraz częściej diagnozowaną, a często jej waga nie jest dostatecznie akcentowana.
- Anna Bodnar, Diety Moje Gotowanie
Mit: Zaburzenia odżywiania to choroba dotykająca jedynie kobiet, zwłaszcza nastolatek.
Fakt: Zaburzenia odżywiania dotyczą nie tylko kobiet ale też mężczyzn.
Statystyki wskazują, że około 6% chorych na anoreksję to mężczyźni. Sądzi się, iż liczba ta jest mniejsza niż rzeczywista skala zachorowania, ze względu na ukrywanie choroby przez mężczyzn. Na określenie męskiej odmiany anoreksji, wprowadzono nawet odrębną nazwę – manoreksja. Chłopcy najczęściej chorują w wieku 17 – 24 lat. Okazuje się, że najbardziej podatne są na nią zwłaszcza osoby zmagające się z niewielką otyłością przed wystąpieniem pierwszych objawów choroby.
Anoreksja męska wiąże się z bardzo silnymi dążeniami do perfekcji, co często przybiera formę zachowań o charakterze obsesyjnym. Dodatkowo, u mężczyzn, częściej niż u kobiet, pojawiają się objawy somatyczne i zwiększone zainteresowanie jedzeniem. Co więcej, istnieje też zaburzenie, które dotyczy głównie mężczyzn – to bigoreksja, czyli poczucie posiadania niewystarczająco rozwiniętej masy mięśniowej. Szacuje się, iż zaburzenie to dotyczy 10% mężczyzn zajmujących się kulturystyką.
Mit: Uzyskanie normalnej wagi oraz zaprzestanie wymiotowania to oznaki wyzdrowienia z zaburzeń odżywiania.
Fakt: Zaburzenia odżywiania to choroba związana nie tylko z objawami fizycznymi, takimi jak wymioty, wychudzenie, ale głównie z trudnościami pojawiającymi się w sferze psychicznej.
Zaprzestane prowokowania wymiotów czy uzyskanie odpowiedniej wagi ciała to ważny, ale nie jedyny ani wystarczający symptom świadczący o zdrowiu. Kluczowe są zmiany, które powinny zajść w psychice, tzn. zmiana myśli, emocji i przekonań dotyczących siebie, choroby, obrazu Ja i postrzegania własnego ciała. Tylko taki stan świadczy o pełnym wyleczeniu i zmniejsza prawdopodobieństwo nawrotu choroby.
Mit: Osoby, które w swojej diecie mają słodycze na pewno nie cierpią na zaburzenia odżywiania.
Fakt: Zaburzenia odżywiania nie są uwarunkowane jedynie typem spożywanych produktów.
Osoby chore na bulimię spożywają często ogromne ilości produktów, często tez słodyczy, po czym przeczyszczają się spożywając odpowiednie medykamenty czy prowokując wymioty. Dodatkowo, osoby chore na anoreksję, także mogę spożywać różne produkty, lecz w bardzo ograniczonych ilościach, co powoduje znaczne ograniczenia masy ciała.
Istnieje także czekoladoholizm, czyli uzależnienie od słodyczy, zwłaszcza czekolady. Osoby uzależnione zjadają minimum 11 tabliczek czekolady w ciągu jednego tygodnia. Osoby cierpiące na to zaburzenia w taki sposób poprawiają sobie nastrój. Choroba ta współwystępuje czasami z depresją.