Z tymi PROBLEMAMI rodzice coraz częściej przychodzą na terapię

Coraz częściej na terapię przychodzą rodzice z dziećmi w nadziei, że terapeuta zrobi „coś”, aby w końcu dziecko było grzeczne, podporządkowane oraz przestrzegało zasad, które latami próbuje mu się „wpoić”.

Jak rozmawiać z dzieckiem, aby być dla niego ważnym, by liczyło się z nami i z naszymi wartościami?

Podaruj dziecku wolność wyboru

Twoje dziecko zaczęło się ubierać w stylu dla ciebie nie do zaakceptowania. Stanowi to dla ciebie problem, próbujesz w związku z tym nakłonić je do zmiany wizerunku. Zaczynasz je porównywać, zawstydzać. Nic nie działa, ono w dalszym ciągu zakłada porwane dżinsy i brudne tenisówki. Posuwasz się do zakazu i napotykasz na opór. Dziecko z intencją przesadza z tym od czego ty tak usilnie próbujesz je odwieźć. W takich sytuacjach chcesz, by twoja pociecha liczyła się z tobą, by rozumiała twój punkt widzenia, ale nie wiesz jak to wyrazić. Mówiąc o tym, że jego sposób postępowania i traktowania siebie ma konkretny wpływ na jego życie, możesz spodziewać się, że w końcu zaakceptuje logiczne argumenty. Pamiętaj przy tym, że wizerunek każdego człowieka stanowi wartość osobistą, która jest często jedynym obszarem do decydowania o sobie.

Jak być wzorem dla dziecka?

Autorytet u dziecka buduje się od urodzenia. Istotnym jest, aby już od najmłodszych lat towarzyszyć dziecku w rozwijaniu jego świadomości i światopoglądu. Przekazuj wyznawane przez siebie wartości, ale tylko wtedy kiedy sam się do nich stosujesz. Nie chcesz, by twoje dziecko paliło papierosy, musisz sam ich nie palić. Zależy ci, aby twój nastolatek cię nie okłamywał, sam najpierw bądź rzetelny i uczciwy wobec niego. Jeśli jest dla ciebie ważne, aby twoja pociecha przestrzegała określonych wartości – przestrzegaj je poprzez własny przykład.

Jak być wsparciem dla dziecka?

Rozmowa z poszanowaniem granic, aktywne słuchanie, umiejętność przyjmowania zdania drugiego rozmówcy, zamiast ośmieszania i zawstydzania. Szacunek do dziecka będzie stanowił o tym, że nie odrzuci cię w relacji. Tworzenie tematów tabu oraz „prawienie kazań” staje się dla twojego dziecka powodem do stawiania oporu.

Akceptacja siebie i dziecka

Tak to się już dzieje, że najpierw chcesz zmienić dziecko, a pomijasz samego siebie. Kiedy twoje wysiłki wniesione w pracę z dzieckiem nie przynoszą zamierzonych efektów, mierzysz się z bezsilnością wobec jego wyborów oraz trudem akceptacji własnych emocji.

Rodzicielstwo nie jest łatwą sprawą tym bardziej, że każdy z nas jest odrębnym człowiekiem z własnymi wartościami i przekonaniami.