Sianko pod obrusem to stary świąteczny zwyczaj. Skąd pochodzi i jaka jest jego historia? Co symbolizuje sianko pod obrusem?

W tym artykule:

1. Sianko pod obrusem: co symbolizuje?
2. Co oznaczało siano w dawnych ludowych zwyczajach?
3. Sianko pod obrusem: tradycja pochodząca z pogańskich obrzędów

Sianko pod obrusem: co symbolizuje?

W wielu polskich rodzinach zwyczaj wkładania sianka pod obrus nadal jest kontynuowany. Jest to bardzo ważny symbol świąt Bożego Narodzenia. Oto, co oznacza sianko pod obrusem:

• skromność i pokorę;
• prostotę i powściągliwość;
• niedostatek, biedę i stajnię, w której przyszedł na świat Jezus.

Zobacz także:

Jemioła: symbolika tej rośliny wiąże się z bezpieczeństwem i pomyślnością. Czego dokładnie dotyczy? Jemioła to symbol dostatku i dar od bogów

Roślina o kulistym kształcie składająca się z pędów o zielonym kolorze i drobnych, sztywnych listkach to jemioła. Symbolika tego ziela sięga czasów starożytnych i wiąże się z mitami nordyckimi i celtyckimi. Dawniej uważana była za błogosławieństwo zesłane od bogów i zwiastowała dostatek i miłość. Zawieszona na drzwiach miała ochraniać domowników i zapewniać im pomyślność. Jemioła pojawia się jako element tradycji świąt Bożego Narodzenia. Jest symbolem szczęścia. Na co jeszcze wskazuje? Poznaj znaczenie jemioły w domu.

Co oznaczało siano w dawnych ludowych zwyczajach?

Sianko pod obrusem to relikt innego ludowego zwyczaju, który pochodzi z pogańskich czasów. Dawniej gospodarz domu rozścielał na podłodze siano, aby zapewnić sobie pomyślność, urodzaj i bogate zbiory zboża na nadchodzący sezon. Tradycja ta związana była z okresem przesilenia zimowego i związanym z nim obrzędami. Siano miało także zaprosić duchy do izby i ułatwić im drogę. Siano kojarzyło się bowiem z procesem odchodzenia, umieraniem i przejściem w zaświaty. Wszystko to ze względu na to, że siano jest zasuszoną, wyblakłą trawą, która niegdyś była świeża i zielona.

Z czasem w jego miejscu pojawiła się inna staropolska tradycja. Siano pod obrusem miało upamiętniać moment narodzin Jezusa. Wiązała się z nim również pewna wróżba. Każdy z domowników miał wyciągnąć jedno źdźbło spod obrusa. Oto, co mogło ono oznaczać:

• długie, niepołamane, żółte źdźbło – symbol szczęścia i pomyślności na nadchodzący, nowy rok;
• zielone źdźbło – oznaczało zdrowie i siłę;
• krótkie, zasuszone i połamane – było oznaką pecha i nadchodzących nieszczęść;
• źdźbło z kłosami – było symbolem dostatku i bogactwa.

Sianko pod obrusem: tradycja pochodząca z pogańskich obrzędów

W czasach starosłowiańskich ludność oddawała cześć Ziemiennikowi – pogańskiemu bożkowi, który otaczał opieką ziemię, stepy i wzniesienia oraz wszelkie nieużytki rolne. Aby zyskać jego przychylność, składano w ofierze siano. Znany był też zwyczaj stawiania w domu snopka pszenicy, żyta lub owsa, który jako pierwszy został zebrany i ułożony podczas letnich zbiorów. Był on nazywany Diduchem i sprawował funkcje ochronne. Był patronem domostw i miał przywoływać duchy zmarłych przodków oraz strzec przed złymi marami i zjawami. Tradycja ta była obchodzona w czasie przesilenia zimowego, czyli pradawnego Święta Godowego, które wypadało 21 lub 22 grudnia.

Zobacz także:

Ten kolor bombek przynosi pecha. Na szczęście jest 1 sposób, aby tego uniknąć

Niektórych dekoracji nie powinniśmy wieszać na choince, aby nie ściągnąć na siebie nieszczęścia. Ten kolor bombek przynosi pecha i to na cały rok. Jeśli jednak jest twoim ulubionym, istnieje sposób, aby los się odwrócił. Sprawdź, co to takiego.

Wraz z nadejściem wiary chrześcijańskiej, kościół nadał nowy sens dawnym pogańskim obrzędom i zwyczajom. Zyskały one religijny wydźwięk. Siano było przynoszone do domów w postaci dużych snopów, które układano w każdym kącie pomieszczenia. Było także rozkładane pod stołem. Zwyczaj ten miał na celu upamiętnienie tego, że Jezus przyszedł na świat w stajence dla zwierząt. Wraz z upływem czasu ilość siana zaczęła się zmniejszać, aż zyskała wyłącznie symboliczny wydźwięk.